Nu kijk ik de ander recht in de ogen aan terwijl niets van mijn aandacht voor de twintig vingers verslapt. Ja, de brutaliteit! Hij weet dat ik zit te kijken en hij weet dat ik weet dat hij nu naar de ritsjes van een waarschijnlijk interessant vak gaat en hij weet bovendien dat ik weet dat hij dat weet, dat lees ik in zijn ogen. Plotseling sta ik op en vang zo de aandacht van de gehele inhoud van de bus minus de chaffeur, sleur mijn rugzak weg bij deze gauwdieven die overigens naar verhouding nog redelijk nonchalant overkomen, werp enkele woedende blikken en laat zo voldoende duidelijk blijken dat ik er