Het leven lacht. Zittend in een tuinstoel met uitzicht op het Lago genieten we van ons ontbijt. Lek en Huub brengen ons naar een liftplek op de autostradeaen zetten ons af voor de tolhokjes. Dit is de leukste liftplek die ik ooit gehad heb. We staan achter de hokjes voor het halen van een bonnetje. De auto’s passeren langzaam en op kniehoogte. Er gaan alleen niet veel auto’s naar Genua. Als we er één zien met wèl een GE nummerbord stormen we erop af. Na een uur worden we meegenomen door iemand die niet naar Genua gaar mar zegt dat het wel goedkomt. Het komt inderdaad goed want hij zet ons af bij de volgende tolhokken. Hij wilde eerst op een oprit stoppen maar toen kwam er een